Omgaan met kritiek… Je leidinggevende heeft kritiek op jouw functioneren. Hoe reageer jij? Val je stil, ga je in de aanval of barst je in tranen uit? In een ander blog schreef ik recent over het angstige diertje in ons, dat alleen maar met overleven bezig is. Het ziet overal gevaar en schiet dan in vecht-, vlucht- of bevriesmodus of zijgt ineen… Juist ook op ons werk kan dit gebeuren. Wat gebeurt er dan en hoe voorkom je het?
Zie ook mijn andere tip hierover: <Overleven of leven?>
Kritiek? Gevaar!
Ken je dat? Je leidinggevende vraagt om je te spreken en dírect draaien je hersenen op volle toeren: wat kan er zijn, wat heb je fout gedaan? En inderdaad, in dit geval heeft je leidinggevende kritiek op iets wat jij gedaan hebt. Hoe reageer jij meestal? Ga je in de verdediging, in de aanval, barst je in tranen uit of ga je op slot en kun je geen zinnig woord meer uitbrengen? Allemaal voorbeelden van reacties vanuit dat kleine, angstige in ons in plaats van een reactie als volwassen man/vrouw. Werkt het? Nee, ik durf zelfs te zeggen dat het nóóit werkt. Wat gebeurt er eigenlijk in zo’n situatie en hoe kan het anders?
Angst voor…
Zoals ik al in het hierboven genoemde blog beschreef, is iets in ons alleen maar bezig met overleven. En vanuit die perceptie is alles een mogelijk gevaar. In zo’n gesprek met je leidinggevende kan dit bijvoorbeeld resulteren in angst voor afwijzing en dan maakt een kat rare sprongen…
Het kleine tussen ons en de ander in
Wat er feitelijk gebeurt in een gesprek als hierboven, is dat angst tussen jou en je leidinggevende komt te staan. Waardoor niet jij, maar de angst in het gesprek de boventoon voert… Wat dan te doen? Eigenlijk zo simpel en toch ook vaak lastig: zorg zelf voor het angstige in jou. In plaats van de angst te laten overheersen, maak je er contact mee.
Maak contact met het kleine
Trek jezelf even terug, voor je in gesprek gaat, of zelfs tijdens het gesprek. Voel je voeten op de aarde, breng je aandacht naar binnen en maak contact met dat wat zo angstig is. Zeg bijvoorbeeld zinnetjes als: “Ik zie je, ik hoor je, alles is goed.” Als je dit vaker doet, zul je merken dat het gemakkelijker gaat en dat het vertrouwen groeit. Waardoor je steeds vaker vanuit de volwassen man/vrouw die je bent zult reageren. En dus ook het gesprek kunt voeren over waar het écht over gaat: groeien als mens!
En, werkt het?
Ik ben benieuwd wat je van deze tip vindt en hoe dit voor jou werkt. Mail mij via peggy@methartenlef.nl, ik wissel graag van gedachten met je. En leuk als je deze tip deelt via één van de onderstaande links.