Al sinds ik begin twintig voor de eerste keer met vrienden in Frankrijk was, wilde ik vloeiend Frans kunnen spreken. Inmiddels dus zo’n dertig jaar geleden… En al die jaren bleef deze wens in stand. In mijn leven gebeurde van alles, maar Frans werd er niet geleerd en de wens bleef.
Ooit zal ik/ooit ga ik…
Herken jij dat ook? Veel mensen die ik spreek hebben zo’n onvervulde wens, zo’n verlangen. Wat is jouw ‘ooit zal ik’ of ‘ooit ga ik’ project: is het een taal leren, een instrument leren spelen, zelf een kast leren maken van hout, een boek schrijven, een wereldreis maken, een tijd wonen in een ander land?
Ooit is nooit
Verlangen heeft iets fijns, is vol belofte. Je hoeft de inspanning niet te leveren, je kunt dromen van hoe het ooit zal zijn. Dromen van spontaan een klinkende deun op een piano spelen, zonder dat de weg ernaar toe concreet gemaakt wordt. Dromen van je wereldreis, veilig op je eigen bank. In mijn geval het dromen van wél uit mijn woorden kunnen in Frankrijk, zonder dat ik daar ook maar één minuut inspanning voor leverde.
Had ik maar…
Of ben jij meer het type dat z’n droom naar het verleden verplaatst? Was ik maar naar New York verhuisd toen ik begin twintig was. Was ik maar niet gestopt met pianoles als kind. Had ik na mijn vorige baan maar gereisd, in plaats van meteen in mijn nieuwe baan stappen. Had ik maar, was ik maar…
Ooit is nu, toch?
Terwijl ik bleef dromen van vloeiend Frans spreken, realiseerde ik me natuurlijk ook dat ik gewoon een keer in actie moest komen. Samen met een vriend sprak ik jaren geleden af om op Franse les te gaan, we deden het niet. Een zomer zonder vakantieplannen oriënteerde ik mij op taalreizen naar Parijs, ik ging niet. Ik zocht online naar een fijne taalcursus Frans en deed ‘m niet. Tja…
Ooit is nu!
Vroeger is niet meer, ooit is nooit, het enige dat er is is ‘nu’. Een aantal jaar geleden realiseerde ik me eens te meer dat er twee mogelijkheden zijn: accepteren dat ik nooit vloeiend Frans zal leren spreken óf in actie komen. En dat werd het dus :-). In plaats van dromen over Frans spreken, ben ik het nu alweer jaren aan het leren; eerst aan de Alliance Française, toen met een privéjuf en later met Franstalige vriendinnen. Inmiddels spreek ik aardig vloeiend Frans en blijf ik met plezier Franse films en series kijken. En terwijl ik dit type, klinkt ChanteFrance op de achtergrond. En hoeveel meer plezier heb ik in het léren van wat ik graag wil, dan erover dromen!
Welk verlangen zet jij op in?
En… wat verlang jij en vraagt echt actie en inzet van je? Ga je pianospelen weer oppakken, ga je Italiaans leren, ga je op reis? Ik ben benieuwd! Mail mij via peggy@methartenlef.nl, ik wissel graag van gedachten met je over hoe dit voor jou werkt. En leuk als je deze tip deelt via één van de onderstaande links.