Ze is er klaar mee
Haar vraag gaat over de relatie met haar man, is het einde daar of niet? Eigenlijk is ze er wel klaar mee, geeft ze toe. Haar man gedraagt zich als een kleine jongen; neemt geen verantwoordelijkheid, laat zich eigenlijk amper zien, zet niet in voor hun relatie, vrijen doen ze ook bijna nooit meer. En jij, vraag ik, wat doe jij? En dan komt de aap uit de mouw: zij regelt alles thuis, heeft haar eigen bedrijf en is de primaire opvoeder voor hun kinderen. Wat doet ze eigenlijk niet thuis, vraag ik. Ze valt stil.
De valkuil van de vrouw
Zo creëren wij vrouwen onze eigen nachtmerrie: door thuis alles te doen, alles te zien, alles beter te weten. Een kwaliteit, dat zeker, maar als altijd daarmee ook een enorme valkuil. Want als ‘moeder-overste’ laten we geen ruimte voor inbreng door de ander, we bepalen alles en vinden dat wat net anders gaat, feitelijk niet goed genoeg. Handdoeken opvouwen, keuken opruimen, we hebben altijd wel ergens iets over te zeggen. En in plaats van een man, krijgen we zo een kind. En vragen ons vervolgens af waar die leuke man toch gebleven is, waar het allemaal mee begon!
Oefenen
We bespreken dat het tijd is voor verandering, dat zij daarmee kan beginnen. Oefenen in stoppen met alles te doen, overal wat van te vinden. Ze gaat oefenen met een stap terug te zetten. Zelfs dingen mis te laten gaan misschien! Met andere woorden: ruimte te maken voor de man in haar echtgenoot.
Zij leert in ieder geval
Er is ook dit keer geen garantie, maar in ieder geval is ze aan het leren. Gaat zij oefenen met zich anders te verhouden tot haar man, niet meer als moeder-overste, maar als zijn vrouw. Zoals het ooit begon!
Deze tekst is eerder verschenen op LinkedIn.