Een dictator zijn…
Soms fantaseer ik dat ik een dictator ben… controle over alles hebben! In het begin zou het nog prettig zijn, fijn voelen, Álles op mijn manier. Maar ik realiseer me dat ik al heel snel overcontrolerend, overheersend en bepalend zou worden, een heel vervelend mens… Nog los van het feit of het een goed idee is dat alles gaat, zoals ik bedenk en bedacht heb. De grootste leermomenten komen toch van dat wat anders ging dan ik hoopte, wenste, verwachtte…
Gesloten hart
Controle willen is feitelijk ons hart sluiten voor dat wat zich aandient. Het is een truc van de mind, ons hoofd, waarbij het gevoel van veiligheid gebaseerd wordt op de mate van controle.
Controle is een illusie
Zelfs terwijl ik dit typ zit ik letterlijk niet meer op dezelfde plek, want de aarde draait ondertussen door. Wie zijn wij, dat we denken dat we de grootsheid van dit leven met ons hoofd kunnen beheersen? Kunnen bepalen wat goed en niet goed is voor ons en de ander? We noemen dat ‘life on our own terms’, leven op eigen voorwaarden dus. Ja, de een heeft een ander lot dan de ander, ’t lijkt wellicht zwaarder. Maar je weet nooit hoe het is om een ander te zijn. De enige die je kunt helpen leren, dat ben jezelf.
Krijgen wat je niet wilt hebben
In mijn leven is het beste voorbeeld het feit dat ik geen kinderen gekregen heb. Ik wilde ze heel graag en ze kwamen niet. Zeker vier jaar van mijn leven ben ik hier heel erg druk mee geweest, totdat ik zo ongelukkig werd, dat de enige weg loslaten was.
Opengebroken hart
En wat blijkt? Het niet hebben gekregen van kinderen heeft mijn hart gebroken, iets wat hard nodig was. Ik ben gaan leven vanuit wat er is, in plaats van wat er zou moeten zijn. En het heeft andere wegen geopend; ik voel mij vaak de moeder van mijn klanten, liefdevol en stevig, samen onderzoeken we het leven. Het ongewenste blijkt zo een heel groot cadeau te zijn.
En jij?
Waar ga jij de realiteit uit de weg, waar zit jij in de controle en wil je dat het gaat zoals jij wilt?
Deze tekst is eerder verschenen op LinkedIn.