Ken je dat, dat je ergens een besluit over wilt nemen en daar eindeloos over nadenkt? Piekert, aan anderen vraagt wat ze vinden, lijstjes opstelt met plussen en minnen en er misschien zelfs over googlet; er is altijd wel iemand die tegen dezelfde kwestie is aangelopen. Kortom, keuzestress!
Al die afwegingen helpen vaak maar half, het besluit is nog steeds niet helder. Zelfs als op papier de keuze overduidelijk valt op A, kun je toch het gevoel hebben dat het niet klopt. Blijkbaar is een keuze maken dus niet zo’n rationeel proces als we er van willen maken…
Wat er mist in een keuzelijstje
De uitkomst is zelfs sterk vereenvoudigd als je tijdens het maken van een keuzelijstje niet alleen naar rationele argumenten luistert, maar ook naar je gevoel. Want feitelijk heb je je keuzeproces vertaald naar plussen en minnen, terwijl de werkelijkheid veel weerbarstiger is.
Hoe kan het ook?
Zelf ervaar ik regelmatig dat ik helemaal geen keuze te maken heb, dat de keuze gemaakt wordt. Hoe? In de achtergrond, in onbewuste processen, het leven dat het leven leeft. Dat ik feitelijk niks anders te doen heb dan mij open te stellen voor wat er aan de orde is. Het laat gebeuren, de keuze als vanzelf laat ontstaan.
Skiën! Of toch niet…
Een recent voorbeeld is de vraag of ik wel of niet op skivakantie zou gaan. Een vriendin van mij is mede-organisator van een fijne week in de sneeuw, dat sprak mij wel aan. Dus ging ik? Nee, ik ging niet. Het gevoel dat ik daar echt wilde zijn ontbrak, dus ik liet het los. En toch… zo gaande de weken merkte ik dat de skivakantie zich weer opdrong. Wilde ik dan toch? Nee, ik dacht van niet. En gisteravond, zonder dat het besluit genomen was, vond ik mezelf opeens achter de laptop om de reis te boeken. En zei ik verbaasd tegen mijn man: ‘Blijkbaar ga ik skiën’. Vandaag voelt het al anders: ‘Ik ga skiën’!
Andere voorbeelden
Dit voorbeeld is natuurlijk vrij eenvoudig en niet persé levensveranderend. Maar ook op andere terreinen ervaar ik het ontstaan van besluiten zonder schijnbare inzet van mezelf: dit bedrijf ‘Pad met je hart’ ontstond op dezelfde manier, verhuizen naar Rotterdam, naar de stilteretraites van Isaac Shapiro gaan. Het is een ander weten dat dan regeert. Niet de rationele mind, wel de levensintelligentie die z’n werk doet.
Probeer het ‘ns
Welke beslissing of keuze loop jij tegenaan te hikken? Kijk ’s hoe het is als je de keuze helemaal loslaat, de beslissing laat gebeuren. Elke keer dat je merkt dat je hoofd er mee aan de haal gaat en je onder druk zet om een besluit te nemen, richt je je volle aandacht op het hier & nu.
Keuzestress: de illusie van de juiste keuze
Als je het gevoel hebt een beslissing te moeten nemen, ontstaat snel de illusie dat er maar één juiste keuze is. Daardoor ontstaat er druk en wordt het nog moeilijker om te besluiten. De vraag is of er écht sprake is van een juiste keuze. Elk pad levert iets anders op, brengt iets nieuws. Enjoy the ride!
Laat weten wat je ervan vindt
Ik ben benieuwd hoe dit voor jou werkt, mail mij via peggy@methartenlef.nl. En leuk als je deze tip deelt via één van de onderstaande links.